#OkrągłyStół #WolnaPolska25

Kino moralnego niepokoju

soplicowo

wiarygodne zmartwychwstanie esbeka albo studium schizofrenii

Przed kościołem pan milicjant uważnie zapoznaje się z treścią swojego kapownika, czy aby nie zapisał w nim danych osoby, która mogłaby za lat 15 zostać poddana lustracji.

Jutrzejsza GW piórem swojego czołowego dziennikarza śledczego donosi, że Gontarczyk z Cenckiewiczem uśmiercili najważniejszego dla sprawy Bolka esbeka, nie! nie zamordowali go, tylko napisali w swojej książce, że on nie żyje.
Otóż żyje i ma się dobrze – a nawet daje świadectwo:

Graczyk twierdzi, że Wałęsa nie był zarejestrowany jako tajny współpracownik SB, a informacje, które uzyskał od niego w trakcie rozmów „nikomu nie zaszkodziły”.

Esbeka nie znalazł Czuchnowski, który wyrzuca autorom „szkalującej Wałęsę książki”, że nie potrafili do niego (esbeka) trafić, tak jak to udało się prokuratorom pionu śledczego IPN.
No cóż, jeśli pan redaktor nie wie, to spieszymy wyjaśnić, że historycy mają jednak nieco inne kompetencje niż prokuratorzy w poszukiwaniu ludzi.

Cenckiewicz i Gontarczyk mieli do dyspozycji archiwa IPN w tym akta personalne Graczyka. Na jakiej podstawie stwierdzili, że kapitan nie żyje? Czy popełnili tytko błąd czy też jest to celowe zaniechanie?
Szczegóły jutro w „Gazecie Wyborczej”

nie uprzedzajmy faktów, na pewno się tego jutro dowiemy.

ot, kolejna cudowna zamiana złego esbeka w dobrego
wystarczy, że zły esbek, co zakładał (=fałszował) teczki, powie, że w tych teczkach nic tak na prawdę nie było, a cała jego praca – „wszystko było gówno warte”
i już
możemy mu uwierzyć
a Kiszczak był dyrektorem największej na świecie oficyny wydawniczej z literaturą fikcji
ISBN 1945-1989

bolek, ketman, pokemon – kto jest kim

pokemony generuje się tu

wiązanka pieśni barowych

jak ktoś już poczuje się zmęczony nieustanna przepychanka czy można lub nie można pisać o Lechu Wałęsie(i co wolno albo nie) i pójdzie się upić z rozpaczy lub radości, a że akurat meczuff nie grają, to niech przy okazji pośpiewa
jeśli DJ w waszych ulubionych pubach tego nie maja, to zmieńcie puby:

Słownik języka politycznego, pod red. Janusza Palikota

Język debaty publicznej wzbogaca się niemal każdego dnia o nowe, jakże wyraziste określenia.

Sponsorem dzisiejszego wpisu jest literka:

P

pijak, pijany – przypuszczenie co do stanu, w jakim mają się znajdować osoby piastujące urząd Prezydenta RP.

„Czy prezydent Lech Kaczyński nadużywa alkoholu? Czy prawdą jest, że jego pobyty w szpitalach mają związek z terapią antyalkoholową?  – Palikot Janusz poseł na sejm RP o Lechu Kaczyńskim (styczeń 2008 r.)

„Chciałbym wiedzieć, czy Aleksander Kwaśniewski był trzeźwy, czy pijany, gdy wetował podatek liniowy.” – tenże o byłym Prezydencie RP (kwiecień 2008 r.)

„Pan Lech Wałęsa był chyba albo pijany, albo nie zdawał sobie sprawy z tego, co mówi” – X. Henryk Prałat Jankowski o byłym Prezydencie RP (kwiecień 2008 r.).

wkrótce, ktoś powinien (analogicznie) zapytać Donalda, czy ma zamiar zacząć pić i kiedy?

aż się nie spodziewałem, że mam tak duże kwalifikacje, do piastowania tego Urzędu!

Obywatelu! i ty możesz zostać Prezydentem!

Zdrówko!